ආදරේ පිස්සුවක්

පෙති කැපුනු ඉරු කිරණ තණ පලස් සිඹිනකොට

ඒ දිගේ ලදල්ලක් සේ සිතැඟි එතෙනකොට

හැන්දෑව බීරිමෙන් ආතුරව පෙඟෙනකොට

ආදරේ පිස්සුවක් නොවුනොත් තමයි පුදුම

නිම්නයක හුදෙකලාව

හන්තාන වැටිය
යතුගායි
බිරම් ස්වරයෙන්
වැඩ ඇරී ගෙදර යන
කඩිමුඩි වැහි වලාකුලු

වැහි සුඹුලු ඉහිරෙයි
පහල ගොවි බිම්
සිත් තෙතින් සනහා

වසම් මායිම් ඇස ගසා උනි
නිදි කිරනවා සේ
ඔහේ වැතිරී
තවත් කඳු කඳු

අතරින් පතර
වවුලන් වේය
ගලහ හන්දියෙන් හැරෙන
අන්තිම බසය මිස් උනු
ඒත් ගණනකටවත් නැති

හැමදාම වාගේ
රැයේ එඬේරා
මුදුම තරවටුවෙන්
ගාල් කරවයි
නිම්නයේ ලිහී පැතුරුනු
ඔහේ ව්සිරුනු
මගේ සිතිවිලි