සඳෙක මහා වැව්කම්

එක වැහි කෝඩෙට

උතුරා යන්නට

බලා හිඳින්නෙමි මම්

එක අව් රැල්ලට

ඉරී තැලෙන්නට

අසරණ වූදා මම්

ඔබගේ තෙපුලෙන්

සිහි එලවාගමි

සඳෙක මහා වැව්කම්

දියවර මුදනට

සිත් හෝදිසියට

වාන් දමා සැනසෙම්

මා මැරෙන හොඳම තැන

උපන්නේ කොයිබින්ද

අමතකව ගිය හිතක

පාවෙනව ඇර දුරක

අරමුණක් තිබුනෙහිද

හමායනවිට අහක

දුර කියා හිතු දුරක

නොකමැතිය නවතින්න

නන් සුවඳ මුහුම් කොට

සකිය මා පෙර භවය

සුළඟක්ය ටක්කෙටම

මැරුණමත් නලෙක් මිස

අන් පණක් මට කොහිද

භවයක්ම සොයාගොස්

තෝරාපු හොඳම තැන

මම මැරී ඇද වැටෙමි

පතා මද මුදු ඉසිඹු

සුළි සුළං පැල නොවන

මා මැරෙන හරිම තැන

දැන උන්නු හැම ඇවිත්

බුම්මාන සේ ඉන්න

නොසොයන්න පොළව යට

සකිය මා එහි නොමැත

බර සුසුම් ලිහා දා

මා දුරක් ගොස් ඇතිය

පොලොවෙන් අහසට

බිත්ති පාදම් මත නැගූ

ඔබේ ලෝකය බිඳ වැටී

වළපිනා හඬ මට ඇසේ

ඉතින් අහසේ මා තැනූ

සිහින කූඩාරම මගෙයි

මහපොලව මත නොම රඳයි

එන්න පාරක් සොයාගත්තොත්

කූඩාරමට ඔබ වැඩි නොවෙයි

ඈ සහ මුනිඳු

උතුරුදිග ලුණු දිය තලාවේ

ඉහළට මදක්

ඇස් උස්සා බලන

දූවකි හෙමින

කවුරු හෝ එන

පිළිගත යුතුය අදිටනින

වෙලී එකිනෙක

වැලිත් බිම්තඹුරුත්

ඉඩ ලද විටක ලතවන

අතරතුර ඉරු තාප උරමින

එකලාව

අයාගත් දෑසින

තුන්සිය හැටපස් දවස

ගව්වේ දුරින් හිඳගෙන

මින් සොයා පින් පුරන

රංචුවට ට්‍රෝලර

ලං වීම තුන් හිතකවත් වෙද

මුර සංචාරය කරන බෝට්ටුව නම්

ඉඳහිට එන

බලා අතගා

හිඳීදැයි සැක හැර

අඩි කීපයක් වැල්ලේ ඔබා යන

වසරකින් පායන

දෙදිනක් කෙරේ පෙම් බැඳ

උන් තබා යන අඩි

ලයේ සඟවාගෙන

වැලි පිරෙන්නට නොදී

තවත් වසකුත් රකින

තනිකම මෙයය නොම දැන

ලතවෙන

නොපෙනෙන ඉමක

උන්

ඈ අයිති කරගන්න

නඩු කියන

ඈ දැකගන්න

නම් නොම එන

බඳ පුරා ඔරු

දරුවන්ට නිරතුරු

මසු පුරා පාරමී දම් පිරු

සුරුවමයි ඔහු

දූපතක් වුව

ගැහැනියක් බව 

ගණනකට නොම ගෙන

 අල්තාරයට පිටදී

අන්තෝනි මුනිඳුද

ඔහේ මහ බර කල්පනාවක

එනව නේ මගෙ පෝරු නැකතට

කල්පෙටත් දෙදොහකට පස්සේ

ඈව හම්බුනෙ

මගුලට බුලත් දෙන්න ගිය දවසේ

ඒ දවස්වල පැනල යද්දී

ඈට තිබ්බා

ස්ටිකර් මිටි දෙක තුනක්

උඹට වැඩියෙන් හොයල ඇති මම

ඒත් 

හම්බුනේ නැහැ තවත් 

සනුහරේ ගෑවුනු දැලී

ඇගෙ අතේ නම් ගෑවී නැතී

ලිපට නම් ඉනු කඳුලැලී

දැලි වී නොවී පිටවෙන්නැතී

එකුන් තිස් වූ වයසට

විඳපු විඳවපු හැටියට

ජීවිතේ නම් කවි ලියා ගොස්

අගමුලක් නැති එළිවැටක් නැති

ඇගේ ඇඟ සම හරහට

එනසල් ගාල් කන්දේ

ඉස්සර

උඩහට දුව දුවා

වසාවාසී ඇහිලුවාහේ

වීරිය වරින් වර

උපදවාගත්තාද අක්කේ

හැමදාම එකවගේ තඹ පාට බළල් ඇස් අග

ඉස්සරට වඩා අවපාට ඇහි පිල්ලමක් උඩ

නෑහෙන්න ඉකිගහන කඳුලු කැටයක උව

පුංචි ආඩම්බරයකුත් නැතුවමත් නොව

පඩිපෙලක පිළිවෙලට

වගෙයි ලී බෝනික්කියෝ තුන්දෙන

මැද නුඹත් උනි ඔහේ සතුටින

සත පහේ දූපතක විලසින

" පවුලෙ පලවෙනි මංගල්ලෙනේ "

කියා උඹ ගිලගත්ත හීනේ

හැඟුම් නිර්නාමිකව උතුරන

හදවතට ඇබයක් වෙලා වද 

පරපුරේ දස මාර රඟ මැද

වීරියේ මල් පෙති ඉහින්නට

දරු තුන් දෙනත් අරගෙන

එනව නේ මගෙ පෝරු නැකතට

විස මධු

දෂ්ට නොකරන්න පෙම්වත

නිකරුනේ ඔතරම්

ඉතිරි කරගන්න මටත්

විස බිංදුවක් මනරම්

නිර්වින්දනය වී මියැදෙන්න

මමයි සූදානම්

මුල්

දමා යා යුතුය

මහ නගර 

මිනිසාට මිනිසා ලං කරන

හඹා යායුතුය 

වන පියස් තණ පළස්

මුල් පොකුරු පොට්ටනි රැගෙන

හොඳම තැන මුල් අදින

අත්තම්මා

දරු මුණුබුරන් සුරතල්

කෙලි කවටකම් අතර

පෑනේ මිතුරු පෙම්වත

එවූ ඉපැරණි සිතුවමටද

ඇතැම් හවසක

හදේ ඉඩදෙන

ලොකු හාමුදුරුවෝ

කලබලෙන් දිවූ 

ලොකු හාමුදුරුවෝ

අඩවන් දොර

තදින් අල්ලාගත්හ

සුළඟට එදිරිව

ඉර්තු

අපිත් බෙදාගමු

වසන්තය සිසිරය ලෙස

කාලය

වසරක් දිග වැඩි නැත්ද

එතකොට එක ඉර්තුවක් සතුටෙන්

තව ඉර්තුවක් දුකකින්

ඉර්තුවක් මැදහත් සිතින්

හරි හරි තව එකක් ප්‍රේමෙන්

පීලි පැනීම

රේල් පීලි තැලෙයි තැලෙයි

ඉර එළියට දිසෙයි දිසෙයි

හෙමිහිට ඉදිමෙයි ඇකිලෙයි

ඒත් පේළියටම හිඳියි

ඇණ ටිකකුත් නැතුව නොවෙයි

ආහ් සිල්පරනුත් ඇතිමයි

ඒත් උවමනාව නැතුව 

ඔය විදිහට ඉනු බැරිමයි

ඉඳහිටලා දවසක එන

එක බේබදු කෝච්චියක්

වෙරිමතේම පෙරලුනාම

" ආං පීලි පැන්න" කියයි 

කළල දිය බැලුම

බොහෝ කලියෙන් කිරිවරා

සෙනේ පිට කර ගත නොහී

සසර දික් කර ගනිති මවුවරු

පුතුන් ගැවසෙන පොළෝ තලයම

කළල දිය බැලුමය සිතා

අඳුරට සාප කරන්න හැබැයි මේ කණ්ණාඩියෙනුත් බලන්න

මේ විසල් මහ පොළව මත ජීවිත සටන කොයි කලෙකවත් ලෙහෙසි වූවක් නම් නොවේ.සියල්ලෝම නොයෙක් අයුරින් කාසි සොයා කාසි මතින් ජීවිතය සොයන්නට තතනති.එබඳු තවත් මිනිස් කුලකයක ජීවිත අත්දැකීම් අහුරක් දෙස සමීපව බලන්නට දරන වෑයමකි මේ.

සමාජයේ සෑම ස්ථරයකටම අවියෝජනීයව ඒත් අසම්මතව යාවී ඇති ගණිකා වෘත්තිය නොදන්නෙකු නෑසූවෙකු සිටි‍ය නොහැකිය. එහෙත් මේ කතාබහ ඔවුන් සියල්ලම ගැන නම් නොවේ. ඒ කුලකයේත් අඩුම ලංසුවේ සමාජ නියෝජනය වන වීදි ගණිකාවන් ගැනය. කෙටියෙන්ම කීවහොත් පිටකොටුවේදී රාත්‍රියට ඔබට ඇස්සර ගැටෙන ඔවුන් ගැනය.

ජිනා මැඩම්ගේ තිප්පොලේ පටන් විදේශීය සුරූපිනියන් දක්වා පුළුල් පරාසයක විහිදෙන මේ කුලකයේ වීදිගණිකාවකගේ තැන අඩු ලංසුවට උවත් කිසිම විටක ගනුදෙනුකරුවන්ගෙන් අඩුවක් නම් නොපවතී. පිටකොටුවේදී මහ රෑට දුරගමන් බස් රථයෙන්  බැසගෙන ගමට පාන්දර බස් එක එන තෙක් කල් මරන කිසිවෙකුගේ අතේ එල්ලී රෑ පහන් කරන ඇයට වෙසඟන යැයි බැණ අඬ ගසනවාට එසේත් නැත්නම් අනේ පවුකාර ජීවිත නොවේදැයි අනුකම්පා කරනවාට වඩා වෙනස් දෙයක් සිතීමේ සහ කිරීමේ හැකියාවක් ඔබට මට පැවතිය හැකිද යන්න ප්‍රශ්නාර්ථයකි. නීතියේ ඇසේ අන්ධ බිංදුවේ තම ජීවිකාව ගෙන යන මේ මිනිස් රංචුවේ  ජීවිත වෑයම දෙස ඇස් ඇර බලමු. 

ඇගේ ගතේ උණුසුම රෑ අඳුරේ වහන්ව වීදි පහන් යට කොයි කාට විකිනුනත් දහවලේ එලිය මැද ඔවුන් කුමක් කරනවා ඇතිදයි අපි සිතන්නේ නැත.ඔවුන් රූපයෙන්  බොහෝ විට අපුල පෙනුමැතිය. වැඩි හරිය මැදි වියේ අවුරුදු 40ත් 50ත් අතර වෙද්දී දර්ශීය ගැහැණු ලස්සන ඔවුන් කෙරේ නැති තරම්ය. තරබාරු, අව පැහැ දූවිලි වැකුණු සම ඇතිව අවුල් හිසකෙසින් සැරසීගෙන සරන ඇතැමෙකුගේ යාචක ස්වරූපයක්ද නැත්තේ නොවේ.අගනුවරට දුර බැහැරින්ද ඇතැම්විට කටුනායක රත්මලාන ආදී තදාසන්න ප්‍රදේශවල සිට පිටකොටුවට එන මේ අය  අරුණෝදයට පෙර තම අත මිට මෙලවෙන දහසේ කොල කීපයත් සැට්ටයේ රුවාගෙන තම ආ දෙසටම පිටවී යන්නට  යති. දහවලට අමතර නිහඬ ජීවිකාවක එනම් ඇඟලුම් කම්හලක තෙල් මෝලක සන්නිවේදන මධ්‍යස්ථානයක තවත් කීයක් හෝ සොයාගන්නට අමතක කරන්නේද නැත. තවත් කණ්ඩායමක් නවාතැන් ගැනීමට ස්ථිර තැනක් නොමැති නිසාවෙන් මගී පාලම්වල කඩපිල්වල දහවලේ ගිනි රස්නයෙන් ගැලවී සිටීමට ඔහේ කල් ගතකරති.තවත් සමහර ජීවිත මත්කුඩුවල ගිලී සැනහී ඊළඟ කුඩු උගුර වෙනුවෙන් කාසි සොයා ඇවිදිමින් සික් එකටම දියවී යති. ඔවුන්ට අදින් එහා ලෝකයක්ද හෙට නම් වූ කාලයක්ද නොමැති සේය. ඒ අතර මුණ ගැසුනු එක් කතක් එංගලන්තයේ ඉගෙන ගන්නා දුවට යවන්නට මුදල් එකතු කරනවා යැයි කීමට තරම් දිරිමත් සිතැත්තියක වූවාය. දියවැඩියාවට කකුල් දන් දුන් පුරුෂයා රැක බලාගන්නේ මේ ආදායමෙන් යැයි කීවේද වගකීම් සහගත හඬකින්ය .

සමහරුන්ට ජාතික හැඳුනුම්පතක් හෝ ඇතැම් විට උප්පැන්නයක්වත් සොයාගන්නට නැත.පුරවැසි අයිතිවාසිකම් යන්න මොනවාද කියාවත්  දන්නේ නැත. මේ අවු අස්සේ තමන්ට වැට බඳින නීතියට නම් අප්‍රමාණව වෛර කරන්නට අමතක කරන්නේ නැත. නීතියේ රැකවලුන්ට ගෙවන කප්පමෙන් පමණක් තමාගේ වැයික්කියේ  නිදහසේ සැරිසැරිය හැකි බවට ඇතමෙක් පාරම්ද බාති.ඒ කෙසේවෙතත් මේ වැරදි රස්සාවේ නොයෙදෙන දාටත් පොලිස් පොතේ නඩුගණන පිරවීමට රිමාන්ඩ්වීමට කොයි වෙලාවේත් සූදානම් ශරීරයෙන් සිටිය යුතු බව ඔවුන් නගන ප්‍රධාන මැසිවිල්ලකි. විශේෂයෙන්ම අගනුවර ජාත්‍යන්තර සම්මන්ත්‍රන  ඇති කාලයට පාරේ දඩාවතේ යන බල්ලන් මෙන්ම වීදි සරන මේ ගැහැණුන්ද කූඩුවලට ගාල් කිරීම කෙරෙන්නකි.නීතිපොතේ වැරදිකාරයෙකු වූ පලියට මූලික මානව අයිතිවාසිකම් අහිමිවීමට සහ අතුරු පීඩා පැමිණවීම් හා අත් අඩංගුවට ගන්නා නිලධාරීන්ගේ අඩන්තේට්ටම් වලට නිරන්තරයෙන්ම ගොදුරු වෙති.  ඇප ගෙවා නඩුවෙන් නිදහස් වී උසාවියෙන් පිටතට  එන දොරටුවේදීම  නැවතත් කුදලාගෙන පොලිසියට ගිය කතා බොහෝමයක්මද ඒ අතර විය

ලිංගාශ්‍රිත රෝග බයද ඔවුන් තුල නැතුවාම නොවේ. එහෙත් අතට උනන ලෙහෙසි කාසි පොදිය නිසාවෙන් එය අමතක කර ඉන්නට පෙළඹෙති.

මේ මා  එළඹෙන්නට යන්නේ ඔවුන්ගේ ඉරණමේ හැරවුම් ලක්ෂයම නොවුනත් එකතරා මං සන්ධියකට බව නම් නොකිවමනාය.

මට ඔවුන් හමුවුනේ මහමගදී නොවේ. දහස් ගනන් එහා මෙහා යන නගරයක ඔවුන්ටම වෙන්වූ ප්‍රජා මධ්‍යස්ථානයකදීය.

රාත්‍රියේදී සොයාගන්නා නෝට්ටු කීපය අතැතිව කිහිපදෙනා බැගින් එතැනට ලඟා වෙමින් සිටියහ.එය අපූරු තැනකි. සමාජයේ පිළිකුලෙන් බැට කන ඔවුන් එකිනෙකා හා සහ සම්බන්ධතා පවත්වති. සුහද සාමීචියේ යෙදෙති. එකිනෙකා කෙරේ සම හදැතිව ඉන්නට එකිනෙකාගෙන්ම උගනිති. දහවලේදී පිරිසිදුතාව, නීරෝගීකමේ අගය ගැන උගනිති. ලිංගිකව සම්ප්‍රේශණය වන රෝග වලක්වාගන්නට දැනුවත් වෙති.එපමණක් නොවේ තමන් උපයන මුදල තමාගේම ගිණුමක ඉතුරු කරමින් සකසුරුවම උගනිති.ලියන්නට කියවන්නට උගනිති. පුවත්පත් සඟරා ඇසුරෙන් ලෝකය දකින්නට පෙළඹෙති. වඩාත්ම සිත්ගන්නා සුලු කාරනය වන්නේ එහිදී ඔබ ඔය වෘත්තිය අත් හළයුත්තේමය යැයි ඇඟිල්ලෙන් ඇන ඇන බල නොකිරීමයි. සියලු මිනිසුන්ට හිමි තමාට හිමි යැයි නොදත් තම අයිතිවාසිකම් ගැන උගනීමට ඔවුන්ව යොමු කිරීම මෙන්ම නීති ආධාර අවශ්‍යවිට එය ලබා ගන්නේ කෙලෙසද යන්න පවා ඔවුන්ට පැහැදිලි කරදෙති. දුහුවිල්ලෙන් දහදියෙන් වැකී නීතියේ රැහැනට බියෙන් ගෙවන මේ ජීවිතයට එහා දේවල් ඇති බව ඔවුනටම දැනෙන්නට සැලැස්වීම මෙ සාර්ථකත්වයයි. චර්යා විද්‍යානුකූලව ගත් කල මෙය පූර්ව අවලෝකන , අවලෝකන අවධිවල පසුවන මේ ස්ත්‍රීන් අධිෂ්ටාන අවධිය තෙක් ගමන් කිරීමට ඉඩ සැලැස්වීමකි. විනෝදාංශ වශයෙන් හෝ අමතර ආදායම් මාර්ගයක් වශයෙන් හෝ එසේත් නැත්නම් පවත්නා තත්වයෙන් අත් මිදී ස්වයං රැකියාවක් වශයෙන් විවිධ අත්කම් නිර්මාන මැහුම් ගෙතුම් කිරීම සඳහා පෙළඹවීම් සහිත සහ යම් යම් පහසුකම් සහිත පරිසරයක්ද ගොඩ නැගෙමින් පවතී. මීට අමතරව  කණ්ඩායම්ගත ක්ෂෙත්‍ර අධ්‍යාපනයද මෙහිලා සිත්ගන්නා සුලු ක්‍රියාකාරකමකි. රට, කලාප හෝ දිස්ත්‍රික්ක ගනනාවකට බෙදා ඒ ඒ කලාපයට මේ ගැහණුන් අතරින්ම තෝරාගැනෙන අය කණ්ඩායම් නායිකාවෝ ලෙස තේරී පත්වෙති. ඈ සක්‍රීයව වෘත්තියේ යෙදීම අත්‍යවශ්‍ය නොවන අතර ඇය යටතට තවත් 15-20ක් අතර වීදි කතුන් අනුයුක්ත කෙරෙන අතර ඒ කුඩා කණ්ඩායමේ සුභ සාධන කටයුතු, ප්‍රජා මධ්‍යස්ථානය හා සන්නිවේදන කටයුතු, ලිංගාශ්‍රිත රෝග නිවාරණ තොරතුරු හා උපත් පාලන කොපු බෙදාහැරීම ආදී වගකීම් නායිකාව සතුවේ. මෙමගින් අගනුවරට දුරබැහැර ප්‍රදේශවල වීදි සරන්නියන්ගේ යහ පැවැත්ම උදෙසාද සැලකිය යුතු වැඩ කොටසක් ඉටුවේ.ඒ සඳහා මේ නායිකාවන්ට සුළු වේතනයක්ද හිමිවේ. වඩාත්ම සිත් සසල කරන කාරණය වනුයේ මේ මධ්‍යස්ථානයේ ස්වෙච්ඡාවෙන් සේවය සපයාදෙන කිහිපදෙනෙක්ම දැනට එච්. අයි. වී ආසාදනය වී ප්‍රතිකාර ලබමින් සිටින කාන්තාවන් වීමයි. ඔවුන්ගේ මේ මැදිහත්වීම ඉහත පණිවිඩ ප්‍රබලව ඉහත කී කුඩා කණ්ඩායම් තුලට බැහැර කල නොහැකි රතු නිවේදනයක්ද සමඟින්  සමඟ කාවැද්දවීමේ ලා තීරණාත්මක කාර්යභාර්යයක් ඉටු කරයි. සැබැවින්ම මේ එච් අයි වී ආසාදිත ස්වෙච්ච්ච කණ්ඩායමේ මැදිහත්වීම ඔවුන්ගේ මානසික හා ශාරීරික සෞඛ්‍යය ඉහල නැංවීමටද දායක වන්නකි.මෙ ව්‍යාපෘතිය මේවනවිට  සැළකිය යුතු ප්‍රගතියක්ද අත්කරගෙන තිබුනත් අඬුලුහුඬු නැතුවාම නොවේ. මෙම ක්‍රියාවලිය තුලින් ක්ෂණික ප්‍රතිඵල බලාපොරොත්තු වීම උගහට නමුදු දැනට ඔවුනගේ සුභ සාධනය අතින් සාධනීය ප්‍රතිපල පෙනවාලමින් තිබේ.එමෙන්ම මේ වෘත්තියට තිත තබා යලිත් සමාජයට පානගන්නට එමෙන්ම වෘත්තීය හුරුව ලබාගැනීමේ විධිමත් වෘත්තීය අධ්‍යාපන සැලැස්මක අවශ්‍යතාවද තදින්ම පවතී.

ඉතින් ජීවිතය තමන්ගේ ක්‍රමයට දිනන්න තනන මේ ගැහැණුන් වෙනුවෙන් ඔබට මට කල හැකි යමක් වෙද යන්න අප සිතා බැලිය යුතුය. ඔවු...මේ වෘත්තියට පා තැබීමේ වරද ඔවුනගේම බව සැබෑවකි. එනමුත් ඔවුන් මේ තැනට තල්ලු වී යන තැනට වැඩ කටයුතු සැලැස්වූ මේ පරිභෝජනවාදී සමාජයේ ඔබත් මමත් කොටස්කරුවෝ වම්හ.ඔවුනගේ ඉරණමේ වක්‍ර කොටස්කාර මේ සමාජ ක්‍රමයේ මෙන්ම වත්මන් සමාජ චින්තනයේද නිවැරදි විය යුතු තැන් බොහෝමයක් බව සැබෑවකි. සමාජ අසාධාරණත්වයෙන් ගොඩ ඒමට තනන ඔවුන්ට සැබෑ මිනිසුන් ලෙස වගකීමේ සහ මිනිස්කමේ හස්තය දිගුකලයුතු කාලය එමෙන්ම ඒ සඳහා අපගෙ සිත් සතන් පුරුදු පුහුණු කරගැනීම අවශ්‍යතාව කෙදිනකටත් වඩා අද තදින්ම පවතින්නකි.නීතියේ වැරදිකරුවන්ට මානව හිමිකම් අහිමි කරවීම ජාතික ප්‍රතිපත්තිය කරගත් රටක අඳුරට සාප කරමින් හෝ මේ දුලන්නට තනන කදෝ පැණි එළි වැට ශක්තිමත්කරලීම අප කාගෙත් වරිග යුතුකමක් නොවන්නේද 

උන්ට නං දුප් බල්ලා

වහංවීයන්

සැහැසි කබරාගෙන්

වගුර පැත්තට

නොයා ඉන්නට හිත හදාගං

එයාගේ

දහ අවුරුද්දෙ දානේ

වඩම්මල දීගන්න හැකි නං

ඒත් කෝ කවුරුත්

උඹයි මමමයි විතරමනෙ දැන්

රැලේ හෙම නොගිහින්

ගෙයි ගෙවලයෙක් වාගේ

ඔහොම ඉන්නේ කොහොමද

බැඳල තිබ්බත් මේස කකුලට

" අමාරුයි දැන් මගේ වයසට "

කෙඳිරිලි බිරිල්ලෙන් කීවද

අපිම අපිටම කියාගනු හැර

ඔව්නෙ අවුරුදු දහතුනක් නෙව

නපුරු වේවිද කරුමය

යටවෙලා අපි ගිල දමන්නට

ඉණක් උසටම ලං වෙන

කැළෑ තණ ගොල්ලෙන්

නොපිළිසින්දද මා ගැබ

පෙකනිවැලකින් යා වෙලා වද

වඳියකව අම්මා කෙනෙකු කල

උඹ.....

තණබිමකි සිත් තොසින්

උදා හිරු දිය දොවන

පෙරදිනක තුරු මතක

යදිම්දෝ හෝ නොදැන

වාතලය පහුරු ගෑ සෙබඩකගෙ ඇමතුමට

අවසඟව පියාපත් මොණර තෙම විපිළිසර

හා මටද ඇමතුවේ වැහිවළා විමසිලිව

ඇද හැලෙන්නම හදයි තෙමා වෑ පිටි පළස

ඉරට්ටක එල්ලී ලූල්ලුම තුන්දෙනෙක්

ඉඩ මදියි තදබදයි අනෙකු හා තෙරපෙමින්

පැද්දි පැද්දී කොනක සයිකලේ හැඬලයේ

අහා යන හැටි අගෙයි ගොම්මනේ ගමගෙදර

ආවේ කොහි සිට

කඳුලු සමහරවිට

එකම උල්පතකින් නූපදී

සංකීර්ණ ලෙජරයක

අවසන ශේෂයව

නෙත් අගින් වෑස්සේමය

ඉතින් සබඳ

එසයුරත ලුණුරස දියත්තෙන්

විමසීම වටනේද

නුඹ උපන්නේ

වළා වන වදුලකද

පල්දෝරු නලයකද

රැස් බාගත් ඉර තනියම

සොහොන් කොතක පෙඳ සූරත

අබැට මිටක් අඳුරට පෙර

නොසොයා හිඳ ගිමන් හරිත