තාම අඬදෙන වැල්ලට
අමතකය උඹ ගැන
වැල්ලෙ හිනැහුනු උඹ ගැන
කරිජ්ජට ඇඹරුණ
කරටි පොල් අතු යට ඉඳ
එබේවිය හිත හිත
වෙරළ ගංබද පීරුමුත් හිත
පොඩිකමට පැනගෙන
මළුවෙ බෝපත් ඇහිලුව
උර උතුරු සළුපොට
වහං කරගෙන ගියා ඇස්පිට
මගේ සුදු පුතු පැටි
ආවදැයි හැමදාම කොනහන
අම්මට දෙන්න උත්තර
මූදු රැල්ලක එවාපන් මට
මේ මූදු සෝනේ
මැද කොතයි දේවාල දූවේ
උඹ ඇඳපු ඉරි කොයි
තාම මං හොයනවා වැල්ලේ
No comments:
Post a Comment
නොතිත් සිතඹර අරා...